Σε συζήτηση για το Επεισόδιο 11, η φίλη viv μας έγραψε:
Βύσμα και ξερό ψωμί...Ειδικά στον ιδιωτικό τομέα...
Και τελικά εφόσον δεν ξέρει και αυτός που έχει το master ποιος ξέρει;
Και πως ειδικεύεται;
Αν θέλει να μάθει πως μαθαίνει;
Απορίες μιας μικρής...
Διαβιβάσαμε πάραυτα τις απορίες της στο Ζαχαρία, ο οποίος και απάντησε:
Αγαπητή, μικρή και απονήρευτη κοπέλα,
η έννοια του Master στα Ελληνικά δεδομένα είναι παραπλήσια με την έννοια "Θεός του Καράτε". Ητοι, μπορείς να το παίζεις θεός του καράτε μέχρι να φας ξύλο από κάποιον που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ξέρει καράτε.
Τώρα, θα μου πείς, τόσοι Master-holders, άχρηστοι είναι όλοι;
Η απάντηση είναι, φυσικά, οχι. Υπάρχουν αξιόλογοι επαγγελματίες, τόσο με master όσο και χωρίς master. Και σε έναν αξιόλογο επαγγελματία, ένα master προσδίδει πραγματική αξία.
Ορισμένοι όμως έχουν ανακαλύψει οτι μπορείς να το παίζεις θεός του καράτε χωρίς να ξέρεις καράτε. Και επειδή στην Ελληνική πραγματικότητα, οι "θεοί του καράτε" ζουν και αναπαράγονται σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας, ο καθένας φοβάται μήπως ο διπλανός του είναι όντως θεός του καράτε. Και έτσι, προσπαθεί να προφυλαχτεί. Και το ίδιο, φυσικά, κάνει και ο διπλανός του. Ετσι, είναι όλοι θεοί του καράτε γιατί φοβούνται ο ένας τον άλλον, και όταν σκάσει μύτη ο πραγματικός karateka, πυροβολείται συνήθως εξ'επαφής μεθ' ομαδικής ομοβροντίας, από φόβο των υπολοίπων μην τυχόν αποκαλύψει το μέγεθος της πλάνης.
Και έτσι διαιωνίζεται η κατάσταση...
Να το πάρουμε αλλιώς:
Εσύ που δεν ξέρεις θέλεις να μάθεις.
Ο άλλος που ξέρει, θέλει να ξέρεις οτι ξέρει, αλλα που να το ξέρεις αφού δεν ξέρεις.
Αυτός που δεν ξέρει, δεν θέλει να ξέρεις οτι δεν ξέρει, και δεν μπορείς να το ξερεις μια και εσύ δεν ξέρεις. Ομως, για αυτόν που ξέρει, είναι εύκολο να ξέρει οτι αυτός που δεν ξέρει δεν ξέρει, αλλα αυτός που δεν ξέρει καταφέρνει με κάποιο μαγικό τρόπο να δείχνει οτι ξέρει.
Ετσι, αυτός που ξέρει στο τελος βγαίνει οτι δεν ξέρει, μια και κανείς άλλος δεν ξέρει για να καταλάβει τι ξέρει.
Και αυτός που δεν ξέρει κάνει τους πάντες να πιστέψουν οτι ξέρει.
Και εσύ που δεν ξέρεις, θα συνεχίζεις να μην ξερεις εκτός αν αρχίσεις και εσύ να κάνεις τους άλλους να πιστεύουν οτι ξέρεις.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το να ΜΑΘΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ειναι OPTIONAL FEATURE. Παιχνίδι να γίνεται. Εξάλλου οι managers συνήθως βλέπουν νούμερα. Οχι γνώσεις.
Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι πιό εύκολα. Στον Δημόσιο...ξερεις δεν ξέρεις, δεν θελεις να ξερεις!
Ελπίζω να σε βοήθησα λιγο,
Ζαχαρίας.