Θα ξεκινήσω ανάποδα, περιγράφοντας ποιός είναι αυτός ο απίθανος τύπος, ένα τουλάχιστον instance του οποίου εμφανίζεται σε κάθε εταιρία, κάθε ομάδα συνεργασίας πελάτη, κάθε γκρουπ συναδέλφων. Αυτός, λοιπόν, κατ’αρχήν αποκλείεται να παραδεχθεί ότι δεν είναι μοναδικός γιατί δεν ξέρει τι είναι instance. Είναι ο τυπάκος που η αντίληψή του για την πληροφορική είναι όπως και το γούστο του στο ντύσιμο: Φοράει παντελόνι καμπάνα με μπότες, λαχούρι πουκάμισο, μπουφάν fly ή εκεινοτομεταλαδικομετακαρφιαπουδενξερωπωςτολενε και το μπρελόκ για τα κλειδιά του έχει Ευχούλη ή Μου-Σου-Του. Κουρεύεται “καπελάκι” ή αφήνει χαίτη. Ακούει (τι άλλο;) 80’s dance hits και φημολογείται ότι ακόμα φωνάζει γελώντας “πούλα, πούλα” όποτε βλέπει κάποιον να μιλάει στο κινητό του.
Είναι ο μόνος άνθρωπος που δεν θα μπορέσετε να κάνετε ποτέ Rickroll γιατί πολύ απλά αυτοrickrollάρεται καθημερινά.
Εχετε ξεκάθαρη εικόνα; Ναι, έχετε. Τώρα ας δούμε γιατί αυτός ο κατά τα άλλα συμπαθητικός τυπάκος αποτελεί πρόβλημα.
Κατ’αρχήν, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τον procedural τρόπο σκέψης. Αν γράφει κώδικα, γράφει κάτι κατάλληλο για την περίπτωσή του: DBase, COBOL, Basic, άντε μέχρι Pascal με πολλά ζόρια. Αν μανατζάρει, το κάνει με μολύβι και χαρτί και αυστηρά τηλεφωνικές ή κατά πρόσωπο επικοινωνίες. Αν διευθύνει, κλάφτα Χαράλαμπε.
Η εμπειρία μου με τους Νοσταλγίες βρίσκεται κυρίως στο χώρο του development, οπότε επιτρέψτε μου να μιλήσω ειδικά για το sub-species των Nostalgrammers. (Το γκούγκλαρα, δεν υπάρχει ο όρος, διεκδικώ τα δικαιώματα).
Ο κώδικάς του Νοσταλγία, λοιπόν, είναι εξίσου λιτός και απέριττος όπως το ντύσιμο και το χτένισμα των 80’s. Μια τεράστια περμανάντ κρυμμένη μέσα σε λουλουδάτα πολύχρωμα πουκαμισάκια και φαρδιά υφασμάτινα παντελόνια. Εχετε την εικόνα στο μυαλό σας; Ωραία. Αν έχετε παραλάβει κώδικα που είχε γράψει Νοσταλγίας, ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ στο debugging της περμανάντ. Το πιθανότερο είναι ώσπου να τελειώσετε να έχει κατσαρώσει και το δικό σας μαλλί (αν δεν βρίσκεται ήδη στο πάτωμα).
Πολλές φορές οι Νοσταλγίες αποφασίζουν να φτιάξουν web site. ΚΑΙ ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΕΤΟΙΑ. Πλαίσιο 800x600 ME FRAMES, 8άρια Arial, Flash παντού και ηχητικά εφέ στο κλικ. Η actual επιφάνεια ανάγνωσης του περιεχομένου είναι περίπου 50x100 pixels και για να αναγνώσετε σωστά ό,τι γράφεται εκεί θα πρέπει να είστε τουλάχιστον έμπειροι συλλέκτες γραμματοσήμων. Είναι λογικό, όταν ο Νοσταλγίας προγραμματίζει ακόμα στη 14άρα CRT του αγνοώντας τις επόμενες 10 περίπου γενιές συσκευών που την ακολούθησαν. Μην μπερδευτείτε, ακόμα και αν σας πει ότι έχει 30άρα LED, ειναι σίγουρο ότι την λειτουργει στα 800x600.
Οταν δεν φτιάχνουν web sites, οι Νοσταλγίες γράφουν κώδικα. ΠΟΛΥ κώδικα. Και αυτό γιατί αγνοούν ολα (ΜΑ ΟΛΑ) τα σύγχρονα εργαλεία και τις τρέχουσες μεθοδολογίες και επιχειρούν να ανακαλύψουν τον τροχό από την αρχή κάθε φορά, για τα πάντα. Άλλωστε αυτό δεν έκαναν και στον C64 τους σώζοντας μανιασμένα τη δουλειά τους σε δισκέτες 5 ¼”; Θα έλεγα “στο datasette κασετοφωνάκι”, αλλά δεν θα μιλάγαμε πλέον για Νοσταλγίες αλλά για αντικείμενο μελέτης από Πληροφαρχαιολόγους (ούτε αυτό υπάρχει, το γκούγκλαρα).
Ο κώδικάς τους προορίζεται αποκλειστικά για ΕΝΑ μηχάνημα και για ΕΝΑ χρήστη. Δεύτερος χρήστης πρέπει να τρέξει την εφαρμογή σε δεύτερο μηχάνημα. Ετσι, γιατί “έτσι γίνεται”.
Δεν δραστηριοποιούνται διαδικτυακά ούτε διαβάζουν references από το διαδίκτυο “γιατί πού να βρεις άκρη εκεί μέσα”. Η βιβλιοθήκη τους είναι γεμάτη από ογκώδεις τόμους εγχειριδίων με υποσημειώσεις στα πλάγια και σελιδοδείκτες. Και φωτοτυπίες. Από εκτυπώσεις που προφανώς έχουν γίνει από κάποιο web site. Αλλά προτιμούν τις φωτοτυπίες. ΟΧΙ τις εκτυπώσεις, ΤΙΣ ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ των εκτυπώσεων.
Ο Νοσταλγίας θα απορρίψει οποιαδήποτε νύξη για χρήση σύγχρονου IDE προγραμματισμού γιατί αισθάνεται μια απόκοσμη ηδονή όταν, στο τέλος της κοπιαστικής προσπάθειάς του να γράψει ένα διευθυνσιογράφο σε λιγότερο από 24 μήνες, τοποθετήσει κάπου τη μαγική φράση “Proudly created with Notepad”.
Αν έχετε συνάδελφο Νοσταλγία και δουλεύει στο ίδιο project με εσάς, ετοιμαστείτε να δείτε όλα τα lambda expressions σας να μετατρέπονται σε ένα τεράστιο πολυπλόκαμο τέρας από nested if-else και τα overloads σας να γίνονται αυτόνομα functions με ονόματα GetResults1(), GetResults2(), GetResults3() και ούτω καθ’εξής.
Αν έχετε προϊστάμενο Νοσταλγία, το φταίξιμο είναι δικό σας. Έπρεπε να έχετε “διαβάσει” τα σημάδια πριν ζητήσετε δουλειά στο συγκεκριμένο μαγαζί. Hint: Οθόνες CRT, λευκά ενσύρματα ποντίκια με μπίλια, αφίσες του Apple Lisa και του Novell Netware διάσπαρτες στο χώρο. Αν, παρ’όλα αυτά, συνεχίσατε, το κρίμα στο λαιμό σας.
Αν, παρ’όλα αυτά, βρίσκεστε μπλεγμένος στα δίχτυα μη προσαρμοσιμότητας του Νοσταλγία και νοιώθετε ότι δεν μπορείτε να ξεφύγετε, ΥΠΑΡΧΕΙ μια λύση. Κουβαλήστε μαζί σας ένα παλιό home micro (Commodore, Amstrad θα κάνουν τη δουλειά αλλά καλύτερα ένας ΖΧ-80 ή ένας TI-99-4A) και πείτε του ότι θέλετε να το κάνετε να λειτουργήσει ξανά. Για τα επόμενα 2 περίπου χρόνια θα μπορείτε να αφοσιωθείτε απερίσπαστοι στη δουλειά σας.