Μια σχεσιακή βάση δεδομένων λέγεται έτσι επειδή βασίζεται σε ΣΧΕΣΕΙΣ. Δύσκολο; Πιό δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς γιατί ονομάζεται “βάση”. Αλλά μην σας ταλαιπωρήσω. Ας εξηγήσω καλύτερα τις σχέσεις.
Σίγουρα, έστω και μία φορά, έχετε υπάρξει κοινωνός της Σχεσιακής Γκρίνιας από το έτερόν σας ήμισυ. Ναι, ναι, αυτή που “η ΣΧΕΣΗ σας βαλτώνει γιατί τον/την θεωρείτε ΔΕΔΟΜΕΝΟ”.
See what I did there? Ε, οι βάσεις είναι το ίδιο πράγμα, χωρίς τη γκρίνια.
Οι βάσεις φιλοξενούν δεδομένα.
ΔΕΔΟΜΕΝΑ.
Που ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ.
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΚΡΙΝΙΑΖΟΥΝ.
Γιατι δεν θεωρούν το ένα το άλλο δεδομένα, ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.
(Γκουχ, εχμ, εντάξει, νομίζω οτι κάποια δεν πρέπει να το διαβασει αυτό).
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, υπάρχει λόγος που λέγονται “βάσεις”. Οπως μια στρατιωτική βάση φιλοξενεί στρατιώτες, έτσι μια βάση δεδομένων φιλοξενεί δεδομένα. Ενίοτε τα δεδομένα περνανε πιό πολλά γυμνάσια από τους στρατιώτες.
Οκ, ξεμπερδέψαμε; Πάμε να δούμε τώρα τι είναι αυτά τα δεδομένα. Που σχετίζονται.
Τα δεδομένα είναι γραμματάκια και αριθμοί που σχηματιζουν πληροφορίες, και για να τα έχουμε σε τάξη τα βάζουμε σε πίνακες. Πσσσσ. Τι τέρας μετάδοσης γνώσης είμαι.
Τι; Δεν ξέρετε τι ειναι οι πίνακες;
Καλά, οκ. Ειναι κάτι τετραγωνάκια με γραμμές και στήλες που ως γνωστόν φτιάχνουν νταμάκια, και σε κάθε νταμάκι μπαίνει και κάτι. Κανόνας: Αυτό το κάτι πρέπει να είναι του ιδιου τύπου κάτι σε όλα τα νταμάκια μας στήλης, αλλιώς δεν έχεις πίνακα, έχεις απάνθισμα φιλοσοφικών προβληματισμών ενός καθηγητή Γεωμετρίας. Α, παρεμπιπτόντως, εδώ στην κομπιουτεροχώρα τα νταμάκια τα λέμε πεδία. Γιατί δεν γουστάρουμε να τα λέμε νταμάκια, εντάξει;
Κάθε γραμμούλα του πίνακα είναι λοιπον ένα σύνολο από νταμακ...εεε, πεδία, και κάθε γραμμούλα έχει τα ίδια πεδία με την προηγούμενη. Μιλάμε για σούπερ κατανομή.
Και τι κάνουμε με τον πίνακα;
ΤΟΝ ΓΕΜΙΖΟΥΜΕ.
Για παράδειγμα, έχω τον πίνακα “ΜΕΡΗ_ΠΟΥ_ΘΕΛΩ_ΝΑ_ΠΑΩ”:
ID Name
1 Σουβλατζίδικο
2 Σπίτι φίλου για ποτά και λιώσιμο στις κονσόλες
3 Γήπεδο
4 Συναυλία progressive hard rock thrash symphonic dark underground metal
5 Συναυλία hard progressive rock symphonic thrash dark metal underground
Οι δύο τελευταίες γραμμές δεν είναι παρόμοιες ή τόσο ενοχλητικά μεγάλες από λάθος. Είναι ΕΠΙΤΗΔΕΣ παρόμοιες και ενοχλητικά μεγάλες (αν και στους φανατικούς του είδους ενδέχεται να μοιάζουν τελείως διαφορετικές και εξαιρετικά σύντομες). Γκουχ, στο θέμα μας. Για να μην μπερδεύεστε λοιπόν, η κάθε γραμμή έχει δύο στήλες: Τη στήλη “name”, οπου περιγράφουμε το μέρος που θέλουμε να πάμε, και τη στήλη “ID” όπου περιγράφουμε το μέρος που θέλουμε να πάμε όταν δεν μπορούμε να το προφέρουμε επειδή είμαστε μεθυσμένοι, κοιμισμένοι Η ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ.
Ε, η στήλη “ID” λοιπόν προσδιορίζει μοναδικά την κάθε εγγραφή.
Παίρνει μοναδικές τιμές οι οποίες δεν επαναλαμβάνονται.
Είναι χρήσιμη όταν θέλετε να είστε λιγόλογοι.
ΚΑΙ ΠΑΡ’ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ “ΠΡΩΤΕΥΟΝ ΚΛΕΙΔΙ” ΑΝΤΙ ΓΙΑ “ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗ”. Ενδέχεται όμως αυτή η ονομασία να προέκυψε από το γνωστο λαϊκό άσμα “Να’χαν οι καρδιές αμπάρες να κλειδαμπαρώνουν”. Ως γνωστόν, οι καρδιές όλες μοιάζουν μεταξύ τους (τις έχετε δει σε βιβλία Ιατρικής; Ολες ίδιες είναι) και άντε να βρεις ποια είναι αυτή που θελεις να ξεκλειδαμπαρώσεις αμα δεν έχεις το ΠΡΩΤΕΥΟΝ ΚΛΕΙΔΙ.
Ουφ. Τελος πάντων, χάρη στον "μοναδικό προσδιοριστή" έχουμε λοιπον την άνεση να λέμε “θέλω να πάω στο 4” και να εννοούμε “θέλω να πάω σε κάτι που αν το ψελλίσω στην κοπέλα μου θα με χωρίσει, θα κάνει σχέση με τον καλύτερό μου φίλο, θα πάρει το σκύλο και θα μου κάψει το laptop” (άρα πάει και το 2, αλλά για μεταβατικές εξαρτήσεις θα μιλήσουμε αργότερα).
(συνεχίζεται)