Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τις λέξεις “E-shop”;
Πολύ σωστά σκεφτήκατε (αν το σκεφτήκατε): Ενα website το οποίο διαθέτει ένα κατάλογο προϊόντων, συνήθως ομαδοποιημένο σε κατηγορίες, μέσω του οποίου μπορείτε να επιλέξετε τα προϊόντα που θέλετε, να τα βάλετε σε ένα “καλάθι” αγορών και στη συνέχεια να δώσετε την παραγγελία σας προκειμένου να σας αποσταλούν, πληρώνοντας online ή επιλέγοντας, όπου αυτό υποστηρίζεται, αντικαταβολή.
ΑΥΤΟ ΝΟΜΙΖΕΤΕ.
Οχι, αγαπητοί μου.
Μέγα λάθος.
Σας αποκαλύπτουμε λοιπόν ότι η ερμηνεία του όρου “E-shop” είναι εξαιρετικά νεφελώδης και εξαρτάται από το τεχνολογικό και πολιτισμικό (ναι, πολιτισμικό) υπόβαθρο του εκάστοτε πελάτου.
Για παράδειγμα:
“Θέλω να κάνω το site που ήδη έχω να έχει ένα e-shop”.
Αυτό, στο μυαλουδάκι του αγαπητού κατά τα άλλα πελάτη, σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση “στο στατικό html site μου που έχει φτιαχτεί λίγο μετά την ανακάλυψη του ζεστού τρεχούμενου νερού και είναι σμιλευμένο με ιδρώτα, αίμα και notepad πάνω σε μάρμαρο Πεντέλης, κότσαρέ μου ένα καλαθάκι με τα μαγικά σου και φύγαμε, σε τιμή φυσικά όχι πάνω από 300 ευρώ”.
“Εχω τα προϊόντα μου σε κατάλογο και θέλω να φτιάξω ένα e-shop να τα πουλάω και εκεί”
Φυσικά, ο πελάτης εννοεί ΕΝΤΥΠΟ κατάλογο. Του οποίου τα media δεν έχει και δεν ξερει που είναι και ο τυπογράφος που του τον έφτιαξε έχει πλέον μετακομίσει στη Ζουαζιλάνδη προκειμένου να πραγματοποιήσει το όνειρο ζωής που είχε να εκπαιδεύει κοινωνικά απροσάρμοστους κυπρίνους χρώματος μπλε ώστε να κολυμπάνε σε παράταξη.
Η ελεύθερη μετάφραση εδώ είναι “θέλω να μου σκανάρεις ΚΑΘΕ φωτογραφία, να μου πληκτρολογήσεις ΟΛΕΣ τις περιγραφές, να μου βάλεις τιμές και να μου το δώσεις έτοιμο και λειτουργικό, σε τιμή φυσικά όχι πάνω από 300 ευρώ”.
“Εχω όλα τα προϊόντα μου σε ψηφιακή μορφή, τόσο τις φωτογραφίες όσο και τα αρχεία, έχω έτοιμο spreadsheet με τους κωδικούς, τις περιγραφές, τις τιμες, την αντιστοίχιση με τις φωτογραφίες και την κατηγοριοποίηση, έχω έτοιμο html template για την παρουσίαση και θέλω να μου φτιάξεις ένα e-shop”.
Αυτό ακούγεται καλό και λογικό, ε;
Επιτέλους ένας πελάτης που ξέρει τι θέλει, ε;
Και σας τα δίνει όλα στο πιάτο, ε;
ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΑΦΕΛΕΙΣ.
Η συνέχεια της συζήτησης είναι η εξής:
“...και φυσικά θέλω να έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύει τις κινήσεις του ποντικιού του χρήστη ώστε να βλεπουμε τα προϊόντα στα οποία ΠΗΓΕ να κάνει κλικ αλλά δεν έκανε, να δημιουργηθεί ένα AI σύστημα που θα ΜΑΝΤΕΥΕΙ τους λόγους που δεν κλίκαρε ο χρήστης και θα κάνει επανατοποθέτηση των προϊόντων ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες κλικ, καθώς και ένα predictive σύστημα που θα μαντεύει το τι θα ΗΘΕΛΕ να ψωνίσει ο χρήστης ανιχνεύοντας όλα τα social profiles του και απομονώνοντας αναφορές σε σχετικά προϊόντα, έτσι ώστε να του τα δίνει το σύστημα αυτόματα σε προσφορά. Επίσης θέλω να υποστηρίζει όλες τις μεγάλες τράπεζες παγκοσμίως με ξεχωριστό integration για την κάθε μία και να προσφέρει 13 μεθόδους παράδοσης, σε τιμή όχι πάνω από 300 ευρώ”.
Και τέλος, η all-time-classic φαινομενικά αφελής ερώτηση πελάτη που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει και πολλά πράγματα γύρω από το αντικείμενο:
“Και πόσα θα κόστιζε να φτιάξουμε ένα e-shop;”
Και φυσικά για άλλη μια φορά πέφτετε στην παγίδα. Ζητάτε περισσότερες πληροφορίες, κάνετε ανάλυση, εκτίμηση κόστους, εκτίμηση αρχικού data entry, εκτίμηση social integration και προώθησης, προτείνετε designs και λειτουργικότητες που θα ελκύσουν τους πιθανούς πελάτες, φτιάχνετε και ένα - δύο mockups για να έχετε κάτι να δείξετε και...
“Τοοοοόσο ακριβά; Ο φίλος μου έφτιαξε το ΙΔΙΟ με όχι πάνω από 300 ευρώ. Και έχει και ΔΩΡΕΑΝ καταχώρηση σε ΟΛΕΣ τις μηχανές αναζήτησης για να βγαίνει ΠΡΩΤΟ, που εσύ δεν έχεις”.