True Story: There, I fixed it

0

 

Από το φίλο Μ. έρχεται το νέο μας true story. Αν το διαβάσετε και μου πείτε οτι εργάζεστε στην Πληροφορική και, σε κάποια παραλλαγή του, δεν σας έχει συμβεί έστω και ΜΙΑ φορά, τότε ψεύδεσθε αισχρώς για το επάγγελμά σας και μπορούμε όλοι να μαντέψουμε ότι στην πραγματικότητα εργάζεστε ως βοηθός επιμελανωτή ξύλινων σφραγίδων. Η ως PR Manager για κατοικίδια ζώα. Κάτι τέτοιο.

Η παρακάτω, πέρα για πέρα αληθινή, ιστορία συνέβη μερικά χρόνια πριν όταν δούλευα σε εταιρεία πληροφορικής ως developer.

Τη λέω ακόμα και σήμερα και πέφτουν τα σαγόνια όσων την ακούν στο πάτωμα.

(Σημείωση Ζαχαρία: όχι το δικό μου, γιατί δεν έχει άλλο να πέσει. Πλέον τρώω μεσημεριανό με εκσκαφέα).

Αναπτύξαμε λοιπόν μερικές σελίδες για κάποια άλλη εταιρεία, διαχειριστικό σύστημα για τους πελάτες της και διάφορα άλλα, και τους το δώσαμε.

Να σημειωθεί εδώ πως πρίν το δώσουμε είχε τεσταριστεί εκτενέστατα για bugs και προβλήματα ασφαλείας από ένα σωρό κόσμο, πολλές μέρες. Τέσπα, το deploy έγινε Παρασκευή βράδυ, με τη χαρά στα πρόσωπα μας εμφανή που είχαμε επιτέλους ξεμπερδέψει.

Δευτέρα πρωί, γύρω στις 07:00, δέχομαι τηλεφώνημα από τον έντρομο project manager πως το σύστημα του πελάτη δεν λειτουργεί και πρέπει να πάω επειγόντως στο γραφείο. Ντύνομαι κακήν κακώς και φεύγω ταχίστως (σημείωση Ζαχαρία: Δεν χρησιμοποιήθηκε ακριβώς αυτή η λέξη :) ).

Κατευθείαν χτυπάω την ip και παίρνω το μήνυμα: Mysql Error: Unknown table "τάδε"

Ύστερα από κάποιες δοκιμές, κι αφού επαναφέρω τη βάση, παίρνω τηλέφωνο τον πελάτη να καταλάβω τι έχει συμβεί:

Εγώ: Καλημέρα, παίρνω από την εταιρεία τάδε σχετικά με τη πλατφόρμα τάδε.

Πελάτης: Για όνομα του θεού, δεν ξέρετε να κάνετε τη δουλειά σας, ντροπή κι αίσχος, μπλά μπλά μπλά....

Εγώ: Ηρεμήστε σας παρακαλώ και πείτε μου, πείραξε κάποιος τη βάση δεδομένων;

Πελάτης: Μα τι είναι αυτά που λέτε, κανένας δεν τη πείραξε. Τι είναι αυτή η βάση δεδομένων που λέτε;

Εγώ: Είναι αυτό το πράγμα με τα πινακάκια και τα πεδία... 

Πελάτης: (Με διακόπτει) Α ναι, τα είδα. Ήταν πάρα πολλά και δεν χρειάζονταν όλα. Έκαναν την εφαρμογή αργή. Οπότε διέγραψα όσα δεν χρειάζονταν.

Εγώ, μη πιστεύοντας τι είχα μόλις ακούσει: ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ;

Πελάτης: Η εφαρμογή ήταν πολύ αργή σου λέω και έφταιγαν τα τόσα αχρείαστα πινακάκια. Τα διέγραψα και κράτησα μόνο τα απαραίτητα.

Εγώ: Μα καλά, αφού υπήρχαν συσχετίσεις, πως τα διαγράψατε; (Αυτό μου ήρθε μέσα στην απελπισία μου)

Πελάτης: Χρησιμοποίησα ένα εργαλείο, το "τάδε", και με βοήθησε να το ξεπεράσω.

Εγώ: Μα ποιός σας είπε...

Πελάτης: (Με διακόπτει ξανά) Ο γιός μου που σπουδάζει στη τάδε σχολή.... ΤΕΣΠΑ, μην ανησυχείτε, έκανα την εφαρμογή γρηγορότερη. Αλλά πείτε μου, αυτό το Mysql Error τι είναι; Για πόσο ακόμα θα πρέπει ΕΜΕΙΣ να κάνουμε τη δουλειά σας;

Ήταν η τελευταία μέρα που δόθηκαν κωδικοί για το backend σε πελάτη.

ΥΓ: Ακόμα βλέπω εφιάλτες..........

 

Σημείωαη Ζαχαρία: Αγαπητέ φίλε, μην άγχεσαι. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Δεν ήταν ανάγκη και εσύ να έχεις όλα αυτά τα tables, αφού δεν τα ήθελε, πώς να το κάνουμε.

Αν έχτιζες οικοδομή, θα ήταν ο κύριος που θα σου έλεγε "μα τι τα θέλεις τα δοκάρια εδώ να μας πιάνουν χώρο; Μόνο στις 4 γωνίες". Και μπουμ. 

Αν ήσουν μηχανικός αυτοκινήτων, θα ήταν ο οδηγός που θα σου έλεγε "είχε ένα σωρό μπουκαλάκια με υγρά μέσα στη μηχανή και για να μην στάζουν τα άδειασα, τώρα γιατί βγάζει καπνούς και δεν φρενάρει;". Και μπουμ.

Αν ήσουν συγγραφέας, θα ήταν ο διευθυντής του εκδοτικού οίκου που θα σου αφαιρούσε ένα-δυο κεφάλαια "γιατί θέλουμε το βιβλίο να είναι μικρότερο". Τα οποία όλως τυχαίως θα περιέγραφαν το ότι ο ήρωας παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, μεγάλωσαν, και συνέχισαν αυτά την ιστορία. Και έτσι, από τη σελίδα 56 στη σελίδα 57 ο αναγνώστης θα διάβαζε ξαφνικά μια ιστορία με διαφορετικούς ήρωες. Και μπουμ.

Το θέμα είναι ότι αν δώσεις στον πελάτη το δικαίωμα να διαγράψει το root node του δέντρου περιεχομένων του site του και του πεις "αλλά μην το κάνεις ποτέ", απλά ορίζεις μια αντίστροφη μέτρηση (συνήθως μερικών ωρών) μέχρι να σε πάρει τηλέφωνο βρίζοντας και κλαίγοντας γιατί "έχασε ξαφνικά τα πάντα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ". Δεν φταίει ο πελάτης. Ο πελάτης, στο μυαλό σου, πρέπει να έχει την εικόνα μιας μαστουρωμένης σαρανταποδαρούσας που χορεύει κλακέτες σε ρυθμούς TechnoHouse πάνω στο πληκτρολόγιο. Κάποια στιγμή θα πατήσει το λάθος συνδυασμό πλήκτρων και, φυσικά, δεν θα το θυμάται την επόμενη στιγμή γιατί θα βλέπει κύκλους να πηγαίνουν έτσι. Ο μόνος τρόπος να τον εμποδίσεις είναι να μην υπάρχει ο συνδυασμός. Η το πληκτρολόγιο.

Γιατί αλλιώς, μπουμ.

To True Story ειναι μια (νέα) περιοχή στην οποία γράφουμε (σχεδόν) πραγματικές ιστορίες που έχουν συμβεί σε εμάς ή γνωστούς μας. Φυσικά, επειδή όπως και με κάθε ιστορία σε αυτό το blog, το στοιχείο της υπερβολής ενδέχεται να είναι ελαφρώς εντονότερο από το σύνηθες προς χάριν του χιούμορ. η ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα μπορεί να μην είναι τυχαία, αλλά μπορεί και να μην είναι και απόλυτη ομοιότητα. Αν καταλάβατε, που σας το εύχομαι, μπορείτε να στείλετε και τις δικές σας ιστορίες στο truestory [ΠΑΠΑΚΙΠΟΥΔΕΝΕΙΝΑΙΠΑΠΑΚΙΑΛΛΑΕΤΣΙΤΟΛΕΜΕΕΜΕΙΣ] triakilakodika.gr. Απαραίτητος όρος να μην "φωτογραφίζει" η ιστορία σας ούτε στο ελάχιστο υπαρκτές καταστάσεις, πρόσωπα και έργα και φυσικά να μην αναφέρονται ονόματα. Διατηρούμε το δικαίωμα να δημοσιεύσουμε οτιδήποτε μας στείλετε με τις απαραίτητες αλλαγές σε περίπτωση που κρίνουμε ότι απαιτείται για να προστατευθούν υπαρκτά πρόσωπα ή επιχειρήσεις. Επίσης διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύσουμε τίποτα από ο,τι θα στείλετε, γιατί μπορούμε.